เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรือ เอเชียอาคเนย์ เป็นพื้นที่ส่วนหนึ่งของทวีปเอเชียตั้งอยู่บนรอยต่อของของแผ่นทวีปซึ่งยังมีการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกและการปะทุของภูเขาไฟอยู่อย่างต่อเนื่อง ประกอบด้วยดินแดนและหมู่เกาะด้านตะวันออกและตัวออกเฉียงใต้ของเอเชียแผ่นดินใหญ่ และแม้ว่าโดยทางการเมืองแล้ว หมู่เกาะอันดามันนของอินเดีย แต่ทางภูมิศาสตร์แล้วถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เดิมทีเดียวเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ยังหมายรวมอาณาเขตที่กว้างกว่านั้น รวมไปถึง ตอนใต้ของจีน ฮ่องกง และไต้หวันด้วย แต่เนื่องจากระยะหลังใช้หลักการแบ่งทางการเมือง ทำให้ส่วนดังกล่าวถูกรวมเข้ากับบริเวณเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือ ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประกอบด้วยดินแดน 2 ส่วน คือ ส่วนที่เป็นคาบสมุทรแผ่นดินใหญ่ และส่วนที่เป็นหมู่เกาะมลายู
ประเทศที่ตั้งอยู่บนคาบสมุทรแผ่นดินใหญ่ ประกอบด้วยประเทศไทย ลาว พม่า กัมพูชา เวียดนามและมาเลเซีย
ฝั่งตะวันตกประเทศที่เป็นหมู่เกาะหรือเกาะได้แก่ประเทศสิงคโปร์ บรูไน อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ ติมอร์ตะวันออก
และมาเลเซีย
ที่ตั้ง :อยู่ระหว่างดินแดน3ส่วนคือ เอเชียใต้ เอเชียตะวันออก และภาคของทวีปออสเตรเลีย
อาณาเขต :ทิศเหนือติดกับจีน ทิศตะวันออกติดกับมหาสมุทรแปซิฟิก ทิศตะวันตกติดกับอินเดีย บังคลาเทศและมหาสมุทรอินเดีย
พื้นที่:4,600,000ตารางกิโลเมตร
ประชากร:540,067,000คน
ภูมิประเทศ: แบ่งเป็น 3 เขตใหญ่ คือเขตเทือกเขาในเขตคาบสมุทรอินโดจี เขตที่ราบลุ่มแม่น้ำในคาบสมุทรอินโดจีนและเขตกลุ่มเกาะมลายู
ภูมิอากาศ: เป็นภูมิอากาศเขตร้อนชื้นแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ ภูมิอากาศแบบร้อนชื้นและร้อนชื้นสลับแล้ง 0,67,000คน็นภูมิอากาศเขตร้อนชื้นแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ ภูมิอากาศแบบร้อนชื้อนชื้สลับแล
อาณาเขต :ทิศเหนือติดกับจีน ทิศตะวันออกติดกับมหาสมุทรแปซิฟิก ทิศตะวันตกติดกับอินเดีย บังคลาเทศและมหาสมุทรอินเดีย
พื้นที่:4,600,000ตารางกิโลเมตร
ประชากร:540,067,000คน
ภูมิประเทศ: แบ่งเป็น 3 เขตใหญ่ คือเขตเทือกเขาในเขตคาบสมุทรอินโดจี เขตที่ราบลุ่มแม่น้ำในคาบสมุทรอินโดจีนและเขตกลุ่มเกาะมลายู
ภูมิอากาศ: เป็นภูมิอากาศเขตร้อนชื้นแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ ภูมิอากาศแบบร้อนชื้นและร้อนชื้นสลับแล้ง 0,67,000คน็นภูมิอากาศเขตร้อนชื้นแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ ภูมิอากาศแบบร้อนชื้อนชื้สลับแล
บรูไน (มาเลย์: Brunei) หรือ เนการาบรูไนดารุสซาลาม (มาเลย์: Negara Brunei Darussalam) เป็นประเทศที่ตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ชายฝั่งทางด้านเหนือจรดทะเลจีนใต้ พรมแดนทางบกที่เหลือจากนั้นถูกล้อมรอบด้วยรัฐซาราวัก มาเลเซียตะวันออก
บรูไนเป็นประเทศผู้ส่งออกน้ำมันเป็นสินค้าหลัก (ปริมาณการผลิตน้ำมันประมาณ 180,000 บาเรล/วัน)
บรูไนเป็นประเทศผู้ส่งออกน้ำมันเป็นสินค้าหลัก (ปริมาณการผลิตน้ำมันประมาณ 180,000 บาเรล/วัน)
| เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) | บันดาร์เสรีเบกาวัน | |
ประวัติ
บรูไนเป็นที่รู้จักและมีอำนาจมากในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 14 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 16 โดยมีอาณาเขตครอบครองส่วนใหญ่ของเกาะบอร์เนียวและส่วนหนึ่งของหมู่เกาะซูลู มีชื่อเสียงทางการค้า สินค้าส่งออกที่สำคัญในสมัยนั้น ได้แก่ การบูรพริกไทย และทองคำ
จนถึงสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 19 ในปี พ.ศ. 2431 (ค.ศ. 1888) ด้วยความวิตกว่าจะต้องเสียดินแดนต่อไปอีก บรูไนจึงได้ยินยอมเข้าอยู่ภายใต้อารักขาของอังกฤษ และต่อมาในปี พ.ศ. 2449 (ค.ศ. 1906) บรูไนได้ลงนามในสนธิสัญญายินยอมอยู่เป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษอย่างเต็มรูปแบบ
ในปี พ.ศ. 2472 (ค.ศ. 1929) บรูไนสำรวจพบน้ำมันและแก๊สธรรมชาติที่เมืองเซรีอา ทำให้บรูไนมีฐานะมั่งคั่งในเวลาต่อมา
ในปี พ.ศ. 2505 (ค.ศ. 1962) ได้มีการเลือกตั้ง ซึ่งพรรคประชาชนบอร์เนียว (Borneo People’s Party) ได้รับชัยชนะอย่างท่วมท้น แต่ถูกกีดกันไม่ให้จัดตั้งรัฐบาล ต่อมาจึงได้ยึดอำนาจจากสุลต่าน แต่สุลต่านทรงได้รับความช่วยเหลือจากกองทหารกูรข่าที่อังกฤษส่งมาจากสิงคโปร์ หลังจากนั้นได้มีการประกาศภาวะฉุกเฉินและต่ออายุทุก ๆ 2 ปี เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน
เศรษฐกิจ
บรูไนเป็นประเทศที่ร่ำรวยไปด้วยน้ำมันและก๊าซธรรมชาติซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำรายได้มาสู่ประเทศเป็นอันดับหนึ่ง แต่รัฐบาลบรูไนก็เริ่มตระหนักว่าประเทศชาติจะพึ่งพิงรายได้จากทรัพยากรทั้งสองอย่างเท่านี้ไม่ได้เสียแล้ว แต่ควรหันมาให้ความสนใจกับทรัพยากรธรรมชาติอี่น ๆ ที่ยังคงมีมากมายเช่น ป่าไม้ แร่ธาตุ สัตว์น้ำ และพื้นที่อันอุดมสมบรูณ์เหมาะแก่การเกษตร เพื่อเป็นการเร่งรัดการพัฒนารูปแบบของการลงทุน สุลตานบรูในได้ทรงตั้งกระทรวงขึ้นมาใหม่คือกระทรวงอุตสาหกรรมและทรัพยากรธรรมชาติ เพื่อทำหน้าที่ดูแลวางแผนและดำเนินงานด้านอุตสาหกรรมและการลงทุนโดยเฉพาะ โครงการอุตสาหกรรมที่ได้รับการสนับสนุนและเร่งรัดส่งเสริมเป็นพิเศษ ได้แก่ อุตสาหกรรมขนาดเล็ก โดยเฉพาะอุตสาหกรรมที่สัมพันธ์กับภาคเกษตร ป่าไม้ และการประมง
การดำเนินการช่วงแรกนั้น รัฐบาลมุ่งสนับสนุนโรงงานและอุตสาหกรรมขนาดเล็กในภูมิภาคที่สามารถป้อนผลผลิตให้กับผู้บริโภคในท้องถิ่นก่อนเป็นอันดับแรกแล้วจึงขยายไปสู่การผลิตเพื่อการส่งออกในระยะยาว รัฐบาลได้ตั้ง่ความหวังว่าอุตสหกรรมเหล่านี้จะเป็นแหล่งที่เข้ามาแทนที่อุตสาหกรรมน้ำมันที่อาจหมดไปในอนาคต โดยที่ประชาชนยังมีหลักประกันว่าจะมีงานทำ บรูไนเป็นประเทศที่มั่งคั่งด้วยทรัพยากร ขณะนี้ยังมีประชากรน้อยมาก แต่บรูไนก็ไม่ได้หวังพึ่งพารายได้จากการขายน้ำมันเพียงอย่างเดียว ได้พยายามที่จะพัฒนาประเทศให้พึ่งพาตัวเองได้ อย่างไรก็ตามบรูไนเป็นประเทศที่มีค่าครองชีพสูงมากแห่งหนึ่งของโลก แต่รัฐบาลได้ให้สวัสดิการอย่างดีเลิศแก่ประชาชน อาทิ ไม่ต้องเสียภาษีเงินได้ส่วนบุคคล ค่ารักษาพยาบาลฟรี การศึกษา รัฐให้เล่าเรียนจนถึงระดับชั้นมัธยมศึกษานอกจากนี้ยังมีสวัสดิการแก่ข้าราชการของรัฐ อุตสาหกรรมสำคัญของประเทศ คือ น้ำมัน ส่วนพืชเกษตรที่สำคัญ ได้แก่ ข้าว กล้วย
ศาสนา
ส่วนใหญ่ชาวบรูไนนับถือศาสนาอิสลามนิกายซุนนี่ย์ 67% รองลงมาเป็นศาสนาพุทธนิกายมหายาน 13% ศาสนาคริสต์ 10% ศาสนาฮินดู ความเชื่อพื้นเมืองและอื่นๆตามมา
ภูมิศาสตร์
บรูไนประกอบด้วย 2 ส่วนที่ไม่ติดกันคือด้านตะวันตกและตะวันออกโดยที่ประชากรร้อยละ 97 อาศัยอยู่ในส่วนด้านตะวันตก และมีประชากรเพียงประมาณ 10,000 คนที่อาศัยอยู่ในด้านตะวันออก ซึ่งมีภูเขาเป็นจำนวนมาก และเป็นที่ตั้งของเขตเติมบูรง เมืองหลัก ๆ ของบรูไนคือเมืองหลวงบันดาร์เสรีเบกาวัน เมืองท่ามัวรา และเซอเรีย
ภูมิอากาศในบรูไนเป็นภูมิอากาศเขตร้อน มีอุณหภูมิสูง ความชื้นสูง และ ฝนตกมาก
ข้อมูลทั่วไปของประเทศบรูไน สกุลเงิน : ดอลล่าร์บรูไน (Brunei dollar, BND)
- ชื่อภาษาไทย : เนการาบรูไนดารุสซาลาม
- ชื่อภาษาอังกฤษ : Negara Brunei Darussalam
- ที่ตั้ง : ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ASEAN)
- เมืองหลวง : กรุงบันดาร์เสรีเบกาวัน (Bandar Seri Begawan)
- ภาษาราชการ : ภาษามาเลย์ (Malay) พื้นที่ : 2,226 ตารางไมล์ (5,765 ตารางกิโลเมตร)
- จำนวนประชากร : 415,717 คน
- การปกครอง : ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช
- Time Zone : UTC+8 (เร็วกว่าเวลาประเทศไทย 1 ชั่วโมง)
- GDP : 21,907 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
- รายได้ต่อหัวประชากร : 50,440 ดอลลาร์สหรัฐต่อปี
- รหัสโทรศัพท์ (IDC) : +673
ชุดประจำชาติของประเทศบรูไน
ชุดประจำชาติของบรูไนคล้ายกับชุดประจำชาติของผู้ชายประเทศมาเลเซีย เรียกว่า บาจู มลายู (Baju Melayu) ส่วนชุดของผู้หญิงเรียกว่า บาจูกุรุง (Baju Kurung) แต่ผู้หญิงบรูไนจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่มีสีสันสดใส โดยมากมักจะเป็นเสื้อผ้าที่คลุมร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ส่วนผู้ชายจะแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาว ตัวเสื้อยาวถึงเข่า นุ่งกางเกงขายาวแล้วนุ่งโสร่ง เป็นการสะท้อนวัฒนธรรมสังคมแบบอนุรักษ์นิยม เพราะบรูไนเป็นประเทศมุสสิม จึงต้องแต่งกายมิดชิดและสุภาพเรียบร้อย
อาหารประเทศบรูไน
อัมบูยัต(Ambuyat)
มีลักษณะเด่นคือ เหนียวข้นคล้ายข้าวต้มหรือโจ๊ก ไม่มีรสชาติ มีแป้งสาคูเป็นส่วนผสมหลัก
วิธีทาน
จะใช้แท่งไม้ไผ่ 2 ขาซึ่งเรียกว่า chandas ม้วนแป้งรอบ ๆ แล้วจุ่มในซอสผลไม้เปรี้ยวที่เรียกว่า cacah
หรือซอสที่เรียกว่า cencalu ซึ่งทำจากกะปิทานคู่กับเครื่องเคียงอีก 2-3 ชนิด เช่น เนื้อห่อใบตองย่าง เนื้อทอด
เป็นต้น การรับประทานอัมบูยัตให้ได้รสชาติต้องทานร้อน ๆ และกลืน โดยไม่ต้องเคี้ยว
เงินเดือน รายได้ขั้นต่ำ
1800 บาทต่อวัน
55000 บาทต่อเดือน
55000 บาทต่อเดือน
สถานที่ท่องเที่ยว
เมืองกัมปงอเยอร์ Kampong Ayer
สุลต่านยายาซาน Yayasan Sultan Haji Hassanal Bolkiah
สุลต่านโอมาอลี Sultan Omar Ali Saifuddien Mosque
พิพิธภัณฑ์หลวงเรกาเลีย The Royal Regalia Museum
อุทยานทามานทาเสกTaman Tasek
ตลาดทามูเคียงเก Tamu Kianggeh
วังอิสนะนารูลอิหม่าน Istana Nurul Iman
เทศกาล งานประเพณี
วันชาติ
วันกองทัพ
วันฉลองครบรอบวันประสูติสุลต่านคำทักทาย
ซาลามัต ปากี
ซาลามัต ตืงเงาะ ฮารี
ซาลามัต มาลัม
ภาษาบอกรักของบรูไน
ภาษาบอกรักของบรูไน
บรูไน เรียกว่า ซายาจินตากันมู (Saya cintakan mu)
ตัวเลขและการนับ
1 โนล
2 ซาทุ
3 ดัว
4 ทิกะ
5 เอมพัท
6 ลิมะ
7 เอนัม
8 ทูจู
9 เดละพัน
10 เซมบิลาน
11 เซพุล
สินค้าส่งออก-นำเข้าบรูไน
สินค้าส่งออก
บรูไนจัดอยู่ในประเทศร่ำรวย เป็นผู้ส่งออกน้ำมันติดอันดับ 3 ของโลก สินค้าส่งออกหลักที่สำคัญของบรูไน คือ น้ำมันดิบ ปิโตรเลียม ก๊าซธรรมชาติ เมทิลแอลกอฮอล์
สินค้านำเข้าที่สำคัญ
คือ เครื่องจักรกล และผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมยานยนต์ สินค้าอุตสาหกรรมต่างๆ ส่วนที่เหลือเป็นอาหารสัตว์มีชีวิต เครื่องใช้เบ็ดเตล็ด และผลิตภัณฑ์เคมี โดยในปี พ.ศ.2553 (ค.ศ.2010) มีมูลค่าการนำเข้าสินค้าอยู่ที่ 3,349.3 ล้านดอลลาร์บรูไน
ตราแผ่นดินของบรูไน
| ผู้ใช้ตรา | รัฐบาลบรูไน |
|---|---|
| เริ่มใช้ | พ.ศ. 2475 (ประกาศใช้ครั้งแรก) |
| เครื่องยอด | ปีกนก 4 ขน (Sayap) ภายใต้ราชธวัช (Bendera) และ พระกลด (Payang Ubor-Ubor) |
| โล่ | ซีกวงเดือนหงายหรือพระจันทร์เสี้ยว (Bulan) |
| ประคองข้าง | มือสองข้างที่ชูขึ้น |
| คำขวัญ | (มาเลย์: القوس ، وعمل تحت إشراف الله.) "น้อมรับใช้ตามแนวทางของพระเจ้าเสมอ" (มาเลย์: بروناي دار السلام) "บรูไนดาลุสซาลาม" |
| การใช้ | เอกสารราชการ, สถานที่ราชการ และ ด้านหลังของเหรียญเงินบรูไน |
สัญลักษณ์ต่างๆ มีความหมายดังนี้
- ราชธวัช (Bendera) และพระกลด (Payang Ubor-Ubor) หมายถึง สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งบรูไนดารุสซาลาม (ของทั้งสองสิ่งนี้ นับเป็นเครื่องราชกกุธภัณฑ์ตามคติบรูไน)
- ปีกนก 4 ขน (Sayap) หมายถึง การพิทักษ์ความยุติธรรม ความสงบ ความเจริญ และสันติสุขของชาติ
- มือสองข้างที่ชูขึ้น (Tangan หรือ Kimhap) หมายถึง หน้าที่ของรัฐบาลที่จะยกระดับความมั่งคั่ง สันติสุข และความวัฒนาถาวรให้เจริญรุ่งเรืองสืบไป
- ซีกวงเดือนหงาย (Bulan) หมายถึง ศาสนาอิสลาม อันเป็นศาสนาประจำชาติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น